Papierfabriek Le Vaux – speciaalpapier voor slagerijen

Op twitter kwam een indrukwekkende foto van een oude papierfabriek voorbij, gemaakt door Cees Verduin. Het verhaal er achter is wel heel interessant.

Met eega en kennissen enkele weken geleden een lang weekend naar Lanoueille (Perigord) in Frankrijk, naar een stel vrienden uit het dorp die daar een verblijf hebben. “Hé Cees, we hebben eens bedacht dat we zondagmiddag naar een oude papierfabriek met jullie willen gaan”, aldus Johan: “Lijkt je dat wat?” Daar hoef je als graficus en fotograaf natuurlijk niet lang over na te denken. Aangekomen een rondje gemaakt om de fabriek, maar alles was dicht en op slot. Daarop bij een kantoortje aangebeld, en even later bleken we een vrijwilligster wakker gebeld te hebben. Na een uitleg over de historie in een te rap Frans, snel de fabriek ingegaan. En dat was genieten, we mochten gaan en staan waar we wilden, en dat is natuurlijk ideaal. Madame de vrijwilligster bleef (gelukkig) achter en wij konden onze gang gaan. Af en toe even wat neerzetten wat als statief kon dienen en foto’s maken maar. Uiteindelijk een serie uitgeprint van dertien foto’s, welke nu geëxposeerd staan in de hal bij Van Engelen Communicatie in Waalwijk.

De geschiedenis van “Papierfabriek Le Vaux – speciaalpapier voor slagerijen.”
Het papier wat hier sinds 1861 gemaakt werd, stond bekend als het “slagerspapier”. Door de natuurlijke kwaliteiten, zonder lijmen of kleurafwijkingen, diende het lang op het gebied van voedselverpakking voor Frankrijk en haar voormalige koloniën. Daarnaast gebruikten veel Franse kunstenaars veel van dit speciale papier, zoals de post impressionistische schilder Castillo of de architect Le Corbusier.

Door het niet kunnen bijhouden van de zwaardere eisen die aan de kwaliteit van het papier gesteld werden en voortschrijdende technologie, is in september 1968 de fabriek gesloten door de toenmalige eigenaar Leon Ragot, afkomstig uit de lange lijn van Limousin papiermakers.

Deze speciale papierfabriek is de laatste van zijn soort in Europa die, zoals ze daar zeggen, “intact” is. De gemeente heeft de fabriek gekocht in 1994 en onder toezicht van DRAC-Aquitaine is de fabriek enigszins hersteld, en valt nu onder de historische monumenten.

Door af en toe een workshop te geven of een rondleiding, voor met name scholieren, probeert men nog enigszins dit in stand te houden. De fabriek is niet altijd geopend en ligt in de gemeente Payzac (F). http://ecomuseesdelauvezere.fr/accueil.html

Ik heb zelf het idee dat er weinig meer aan onderhoud gedaan wordt (of zal worden) en dat men het laat staan zoals het er nu staat, en het mettertijd helemaal verdwenen zal zijn.

Cees Verduin 1 juni 2017.