Verpakkingen moeten opnieuw worden uitgevonden

De oudste Duitse milieuprijs, de Gouden Bloem van Rheydt, gaat dit jaar naar Prof. Dr. Michael Braungart. De apotheker ontvangt de prijs voor zijn werk op het gebied van ecologie en duurzaamheid – in het bijzonder voor zijn onderzoek en prestaties in het kader van industriële verpakkingen.

Verpakkingen zijn van fundamenteel belang voor het bewaren en veilig vervoeren van voedsel. Volgens Braungart bevatten verpakkingen meer dan ooit giftige pigmenten.

Omdat het licht en goedkoop zou moeten zijn, kunnen er tot 600 chemicaliën in één yoghurt- beker worden gevonden. Maar ook glazenverpakkingen bevatten lood, tot wel 200 gram in een ton glasafval. Of papier/karton toegepast in verpakkingen: ‘Bijna geen enkele papiersoort binnen dit segment is momenteel volledig composteerbaar of recycleerbaar, omdat het zoveel giftige stoffen bevat of vooral zwaar bedekt is met plastic’, legt de professor uit. Geen wonder dus dat hij er diep over nadenkt om de verpakking te ‘heruitvinden’.

Voedselproducenten, verpakkingsbedrijven, printerfabrikanten en printproducenten moeten nog intensiever gaan samenwerken

Ecoflex

Neem bijvoorbeeld kunststoffen: als er al kunststof wordt gebruikt voor verpakkingen, moet ervoor worden gezorgd dat het gerecycled kan worden. ‘Alle verpakkingen konden worden gemaakt van drie kunststoffen, en van één enkel type’. Nylon is bijvoorbeeld een kunststof die zeer eenvoudig terug te zetten is in de oorspronkelijke chemische stoffen, en vervolgens weer gepolymeriseerd kan worden. PET (Polyethylene terephthalate) is ook een kunststof die tot acht keer gebruikt kan worden, en is biologisch afbreekbaar als de samenstelling licht verandert. En als de PET in de zee zou vrijkomen, zou het afbreken. Braungart ziet Ecoflex, een volledig biologisch afbreekbare kunststof, ook als een goed alternatief voor kunststof.

Braungart: ‘We hebben nog nooit zoveel verpakkingen per hoofd van de bevolking geproduceerd als nu, meer dan 150 kilogram per jaar. Nu is het tijd om betere materialen te ontwikkelen en het statiegeldsysteem uit te breiden’.

Braungart

Braungart promoveerde in 1985 aan de afdeling Scheikunde van de Universiteit van Hannover. Tegelijkertijd is hij sinds 1982 betrokken bij de oprichting van de afdeling Scheikunde van Greenpeace Duitsland, die hij van 1985 tot 1987 leidde. Hij is de oprichter van EPEA in Hamburg. Als professor doceert hij aan de Leuphana Universiteit van Lüneburg.

Bron: analysedeutschland